Maak kennis met prinses Estelle, een eenarmige robot die non-stop zeven dagen per week aan het werk is. Zonder lunchpauzes of functioneringsgesprekken zet ze zich onvermoeibaar in voor het internationale technologiebedrijf Here in Eindhoven, dat onder meer digitale kaarten voor navigatiesystemen ontwikkelt.
Auteur Christel Don, fotografie Merlin Doleman, bron NRC
Prinses Estelle, gekroond met een diadeem, is de directe collega van Dennis Kemps, Maikel van der Palen en Kornel Sipos. De drie softwaretesters – allemaal in de veertig – horen bij de groeiende groep mensen die samenwerken met een robot.
„Ze neemt ons veel werk uit handen, dus we zijn heel blij met haar”, zegt Sipos terwijl hij bijna verliefd naar zijn ijzeren collega kijkt. „Jij werkt sinds haar komst ook verdraaid vaak over, Kornel!”, grapt Van der Palen. De mannen proesten het uit terwijl achter hen ‘de prinses’ onverstoorbaar doorwerkt.
Volgens de befaamde Amerikaanse techgoeroe Kevin Kelly is het onvermijdelijk dat aan het einde van deze eeuw zo’n 70 procent van onze banen is vervangen door een geautomatiseerde variant, zoals Estelle. Zitten wij straks thuis omdat een robot ons werk heeft overgenomen, of zorgt het voor een verschuiving van banen en komen er meer bij?
Geestdodend werk
De komst van prinses Estelle kostte in elk geval niemand zijn baan bij Here. Het techbedrijf, dat kaarten levert aan bijvoorbeeld Volvo, Audi en BMW, heeft de robot ‘aangenomen’ om saai en lichamelijk belastend werk over te nemen van de softwaretesters. Die hebben daardoor hun handen vrij voor interessanter werk.
Hoe dat werkt: Estelle controleert of alle adresvelden van een navigatiekaart goed werken. Met een camera (‘haar ogen’) leest ze het adres, dat typt ze vervolgens met haar met rubber bedekte vinger in op de touchscreen van een navigatiesysteem. Bijvoorbeeld ‘Nederland’, ‘Amsterdam’, ‘Bestevaerstraat’, ‘9’. Werkt een veld niet, dan registreert ze dat.
Voor haar komst werden de adressen letter voor letter aangetikt door menselijke softwaretesters. Het team bij Here was daar ongeveer eenderde van de tijd mee bezig. „Als ik onze testruimte binnenliep, hoorde ik steeds vaker collega’s mopperen over pijnlijke spieren”, vertelt Kemps, die de afdeling leidt.
Repetitief en geestdodend werk dat een robot veel beter zou kunnen, meende Kemps. Hij kwam terecht bij Smart Robotics, een uitzendbureau voor robots waarmee hij het idee voor Estelle ontwikkelde. En dus trad een jaar geleden de prinses in dienst. Bij wijze van spreken dan, want het bedrijf heeft haar gekocht. „Maar ze draait net als een gewone medewerker mee in de planning van een project, voor 1 fte.”
Aanvankelijk noemden ze haar ‘de robot’, maar dat klonk te afstandelijk. Die zoemende eenarmige machine in de hoek van hun kantoor was weliswaar niet zo’n sociaal type, maar verrichtte bergen werk. Het verdiende een naam. „Prinses Estelle is bedacht door iemand bij Volvo, waar ik op bezoek was. Estelle is de jongste telg uit het Zweedse koningshuis”, legt Kemps uit. Dat vond de hele afdeling meteen leuk. Er werd een foto van de prinses opgeplakt en Van der Palen die als softwaretester iedere dag naast haar werkt, kocht de zilverkleurige diadeem om het af te maken.
Betrouwbaarheid
„Mijn eerste gedachte was wel: hoe kan zij nou mijn werk overnemen”, geeft Van der Palen toe. Maar dat was voordat hij hoorde dat zijn atypische collega alleen adressen en coördinaten zou invoeren, en dat zij hem en zijn collega’s minder rugpijn op zou leveren.
Dankzij Estelle is de betrouwbaarheid van de kaarten bovendien toegenomen. Voor bijvoorbeeld een nieuw ontwikkelde kaart van Europa controleert de robot willekeurig 4.500 adressen. Daar doet ze ongeveer vier dagen en nachten over. Voor haar komst was die steekproef veel kleiner, omdat een mens dat bij lange na niet volhoudt. Van der Palen: „Vroeger was ik soms dagenlang adressen aan het invoeren. Als ik er honderd haalde in een dag was het veel.”
“Vroeger was ik soms dagenlang adressen aan het invoeren. Als ik er honderd haalde in een dag was het veel.”
Wie Estelle zo ziet ploeteren zou zich af kunnen vragen of die 4.500 adressen niet gewoon via de onderliggende database nagelopen kunnen worden. Maar nee. „In deze testruimte bootsen we juist zo realistisch mogen de situatie na van jou als eindgebruiker. Daarom heeft ze ook een vinger”, zegt Van der Palen. „Prinses Estelle zit als het ware in de bestuurderstoel.”
Dagelijkse grappen
Mensen blijven nodig om met Estelle samen te werken. Ze lopen door de testresultaten van de robot en trekken foutmeldingen na. Los daarvan blijven er genoeg dingen die moeilijk zijn om een robot te leren. Sipos geeft een voorbeeld: „Over de Falklandeilanden woedt al meer dan dertig jaar een conflict of die horen bij Argentinië of het Verenigd Koninkrijk. Daarom mag op de kaarten in Argentijnse auto’s absoluut niet Falkland Islands staan, maar Islas Malvinas. Leer zoiets maar eens aan Estelle. Dat is dagen programmeerwerk.”
Bij Here praten ze soms over de robot alsof ze een mens is. „We namen haar een keer mee met de lift naar de twaalfde verdieping voor een demonstratie. Dat vond ze niet leuk”, vertelt Kemps bijvoorbeeld. „Ze deed niks meer! Moest ze eerst opnieuw gekalibreerd worden.” Ze zorgt voor dagelijkse grappen op de werkvloer. Over haar rookpauzes die te lang duren, of dat ze weer een weekendje mag doorwerken.
Alle bijna driehonderd werknemers in Eindhoven kennen Estelle ondertussen. „Als ik in de lift sta, vragen collega’s van andere afdelingen vaak hoe het met de prinses is”, vertelt Kemps. „Ze trekt veel aandacht, zelfs de BBC kwam vorige week op bezoek.”
Over vijf jaar zijn er waarschijnlijk vijf robots bij Here, voorspelt Kemps. Zou het leuk zijn als de robots er dan wel wat menselijker uitzien? „Met een echte arm en ogen? Nee, dat lijkt me een beetje luguber”, lacht Kemps. „Het moet wel duidelijk blijven dat het een robot is.”
Bron:
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/03/30/weg-rugpijn-dankzij-de-robot-7778692-a1552602
